Opis
Jako związany z muzycznym środowiskiem Łodzi, początkowo na mocy studiów, potem miejsca wielorakiej działalności, jest obecnie Sławomir Kaczorowski kompozytorem o znaczącym dorobku i wyraźnie sprecyzowanej postawie artystycznej. W wywiadzie przeprowadzonym w 1992 r. przez Janusza Janysta znajdujemy swoiste credo artystyczne Kaczorowskiego, które w całej rozciągłości pozostaje aktualne do dziś:
„Należę do tych, którzy wierzą, że muzyka bardziej niż z rozumu powinna wypływać z serca. Kto wie, może jestem zabłąkanym w obecnej, komputerowej epoce romantykiem?”
W swej twórczości kompozytor ten przeszedł charakterystyczną dla swego pokolenia drogę: od eksperymentów sonorystycznych i formalnych podejmowanych podczas studiów u prof. Bronisława Kazimierza Przybylskiego (1941-2011), w stronę bardziej tradycyjnych środków brzmieniowych. Ważnym źródłem inspiracji była dla Kaczorowskiego w latach osiemdziesiątych także muzyka Zygmunta Krauzego, głównie zaś idea formy unistycznej przeniesiona przez tego twórcę z plastyki na teren muzyki. Była to więc także droga prowadząca od wywodzącej się z malarstwa Władysława Strzemińskiego koncepcji formy statycznej, beznapięciowej (tu charakterystyczne są wczesne utwory Kaczorowskiego, np. Unity-form), do silnego udramatycznienia późniejszych utworów, osiąganego przez kompozytora przy pomocy zróżnicowanych środków fakturalnych, rytmicznych, dynamicznych czy agogicznych.
Tak charakterystyczne w muzyce Kaczorowskiego połączenie żywej ekspresji z uporządkowanym warsztatem kompozytorskim i odwołaniami do muzycznej tradycji sprawia, że równie ważne dla tego twórcy są odbiorca i jego odbiór, jak i satysfakcja wykonawców. Wiele z utworów – i to nie tylko koncerty solowe z orkiestrą – powstało z myślą o konkretnych muzykach, którzy nie tylko inspirowali kompozytora swoją sztuką gry, ale wzmacniali też jego „poczucie bezpieczeństwa” wynikające z głębszego zrozumienia przez nich idei kompozytorskich, o co w muzyce nowej, wykonywanej po raz pierwszy jest trudno.
Ewa Kowalska-Zając, Marta Szoka
Dominik Połoński – wiolonczela [1]
Paweł Gusnar – saksofon sopranowy [3]
Jerzy Swoboda – dyrygent [1-3]
Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi
Sławomir Kaczorowski
1. Koncert
na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2014)
29.11.2014 (2. AŻ Festiwal, Inauguracja 65. Sesji Musica Moderna)
2. Furioso
na orkiestrę symfoniczną (2005)
3.12.2016 (4. AŻ Festiwal, Inauguracja 69. Sesji Musica Moderna)
3. Koncert
na saksofon i orkiestrę smyczkową (2015)
17.11.2018 (6. AŻ Festiwal, Inauguracja 73. Sesji Musica Moderna)
Czas łącznie: 48’43
Nagrania zrealizowano w Sali Koncertowej Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
Reżyseria dźwięku: Remigiusz Czechowicz [3], Vadim Radishevskiy [1], Marta Szeliga-Frynia [2]
Montaż i mastering: Krzysztof Sztekmiler [1-3]
Tłumaczenie na język angielski: Elżbieta Fesnak-Przybylska
Zdjęcia: Dariusz Kulesza [P. Gusnar, S. Kaczorowski, J. Swoboda], Rafał Masłow [D. Połoński]
Projekt graficzny i skład: Mirosław Łukasiewicz
Teksty, redakcja książeczki: Ewa Kowalska-Zając, Marta Szoka
Płyta została dofinansowana ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Wydawca: Ars Sonora Studio – Classical Music Media Producer