Zaśpiewajmy Mu piosneczkę

24,60 

KOLĘDY POLSKIE
na głos i fortepian
w opracowaniu Witolda Lutosławskiego

Na stanie

Opis

Płyta zawiera zbiór 20 kolęd polskich, przeznaczonych na głos i fortepian, w opracowaniu znakomitego kompozytora Witolda Lutosławskiego. Ta wersja kolęd może zaskoczyć nieco słuchacza. Transkrypcje te bowiem zdecydowanie wybiegają poza tradycyjne postrzeganie harmonii i estetyki bożonarodzeniowych melodii, a nowatorskie opracowanie partii fortepianu daleko wykracza poza tonacje dur-moll. Utwory te powstały w 1946 roku na zlecenie Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Zarówno słowa jak i popularne melodie zaczerpnął Witold Lutosławski z XIX-wiecznych zbiorów takich, jak: Śpiewnik kościelny oraz Pastorałki i kolędy z melodyjami Michała Mioduszewskiego oraz Lubelskie i Łęczyckie Oskara Kolberga, ale dla kompozytorów XX wieku muzyka ludowa stanowiła jedynie źródło inspiracji. Pieśni przeszły skomplikowany proces przemian, mający na celu ich rozwój jako gatunku. Kompozytorzy zwrócili się ku kolorystyce dźwiękowej i rozwiązaniom czysto brzmieniowym, jednocześnie zrywając z tonalnością dur-moll. Tak więc i to opracowanie tradycyjnych kolęd polskich przypomina raczej  opracowanie Pieśni kurpiowskich op. 58 Karola Szymanowskiego czy 5 pięciu pieśni ludowych Andrzeja Panufnika. Kompozytor bowiem zastosował tu metodę wypróbowaną już wcześniej w swoich Melodiach ludowych, która polegała na tym, że prostemu tematowi towarzyszył bardziej złożony, atonalny akompaniament. Tak więc odbiorca przyzwyczajony, np. do polonezowego rytmu kolędy Bóg się rodzi będzie z pewnością zaskoczony, słysząc u Lutosławskiego bardzo liryczną melodię.

Witold Lutosławski swój zbiór kolęd opracował z myślą o profesjonalnych wykonawcach. Świadczy o tym duży stopień trudności stawianych artystom – zarówno wokaliście jak i pianiście. Część z nich to proste opracowanie z wykorzystaniem nowoczesnych środków techniki kompozytorskiej, ale są też rozbudowane utwory, ingerujące nawet w tradycyjny wzorzec melodyczny, tak charakterystyczne dla stylu Lutosławskiego z tamtego okresu.

Prawykonania kolęd Lutosławskiego podjęła się Aniela Szlemińska – sopran, przy akompaniamencie fortepianowym Jana Hoffmana w styczniu 1947 roku w Krakowie. Wykonano wówczas tylko kilka utworów: nr 11. My też pastuszkowie, nr 15. Z narodzenia Pana, nr 17. A cóż z tą dzieciną, nr 18. Dziecina mała, nr 20. Najświętsza Panienka po świecie chodziła. Pozostałe utwory zostały wykonane 5 grudnia 1985 w Londynie przez London Sinfonietta Orchestra and Chorus pod batutą autora. W londyńskim prawykonaniu wystąpiła Marie Slorach.

Po czterdziestu latach na życzenie swego angielskiego wydawcy kompozytor powrócił do Dwudziestu kolęd, tworząc nową wersję na sopran solo, chór żeński i orkiestrę.

Obecnie kolędy Lutosławskiego powszechnie uważane są za klasykę, z której korzysta wielu wybitnych polskich artystów, m.in. nagrali je: Piotr Kusiewicz – tenor i Waldemar Malicki – fortepian, Jadwiga Rappe – mezzosopran z Mają Nosowską – fortepian.

 

Bożena Hanna Wagner – sopran
Dorota Brolik-Bekrycht – fortepian
Krystyna Hussar-Moczulska – fortepian

1 Anioł pasterzom mówił
2 Gdy się Chrystus rodzi
3 Przybieżeli do Betlejem
4 Jezus malusieńki
5 Bóg się rodzi
6 W żłobie leży
7 Północ już była
8 Hej, weselmy się
9 Gdy śliczna Panna
10 Lulajże Jezuniu
11 My też pastuszkowie
12 Hej, w dzień narodzenia
13 Hola hola, pasterze z pola
14 Jezu, śliczny kwiecie
15 Z narodzenia Pana
16 Pasterze mili
17 A cóż z tą dzieciną
18 Dziecina mała
19 Hej hej, lelija Panna Maryja
20 Najświętsza Panienka po świecie chodziła


Nagrania dokonano w studiu Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w 2017/2018 roku.
​​​​​​​Realizacja nagrania płyty: Krzysztof Sztekmiler

 

Informacje dodatkowe

Waga 100 g
Wymiary 130 × 150 × 10 mm
wydanie

wydawnictwo

opakowanie

Może spodoba się również…