303 lata temu w Pasłęku

20,00 


W centrum niniejszego nagrania znajdują się przede wszystkim wyjątkowe organy, do których zaprezentowania zaprosiłem studentów prowadzonej przeze mnie klasy organów łódzkiej Akademii Muzycznej, znających doskonale pasłęcki instrument Hildebrandta. Ramę do portretu organów stanowią w tym wypadku utwory Johanna Sebastiana Bacha i niewątpliwie znanych mu północnoniemieckich mistrzów. Pragnęliśmy, aby muzyka zarejestrowana na tej płycie stała się medium, przez które organy Hildebrandta będą mogły się niejako wypowiedzieć, choć zapewne można by pokusić się również o koncepcję odwrotną, w której to organy są medium, poprzez które prezentowana jest muzyka. Celowo jednak stawiamy sylwetki muzyków i kompozytorów, może i częściowo samą muzykę, nieco w tle, chcąc szczególnie wyeksponować same organy. Czynimy to w nadziei, że poprzez naszą grę Słuchacze zechcą raz jeszcze, może na nowo, docenić 303-letni instrument pasłęckiej fary.

Krzysztof Urbaniak

Brak w magazynie

Opis

303 years ago in Pasłęk – portrait of an extraordinary organ

Od czasu ponownej inauguracji organów kościoła pw. św. Bartłomieja w Pasłęku po ich gruntownej konserwacji i częściowej rekonstrukcji w roku 2013 instrument ten – powstałe w latach 1717-1719 dzieło gdańszczanina Andreasa Hildebrandta (* między 1681 a 1691, † 1762) – zabrzmiał w trakcie ponad 100 koncertów, był bohaterem dziesięciu edycji Pasłęckiego Festiwalu Organowego i zapisał się w pamięci organistów z całego świata podczas licznych kursów oraz akademii organowych. Swoich sił za jego klawiaturami próbowali młodzi adepci sztuki organowej w ramach Międzynarodowego Konkursu im. Jana Pieterszoona Sweelincka w Gdańsku, I Warmińskiego Konkursu Organowego i Ogólnopolskiego Konkursu Organowego im. Andreasa Hildebrandta. Artyści z kilku krajów zarejestrowali brzmienie tego barokowego instrumentu na kilkunastu płytach CD, a zachowane w nim piszczałki i inne XVIII-wieczne elementy stały się podstawą dla budowy nowych organów w gdańskich kościołach pw. św. Jana i św. Trójcy oraz w sali kameralnej Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
Wciąż na nowo odkrywamy potencjał tego wybitnego dzieła sztuki organmistrzowskiej, które wymyka się ugruntowanym, podręcznikowym klasyfikacjom. Goście z daleka słyszą w brzmieniu organów Hildebrandta echa środkowych Niemiec epoki Jana Sebastiana Bacha (1685-1750) albo inspiracje z kręgu sławnego hamburczyka Arpa Schnitgera (1648-1719), zmarłego w roku ukończenia organów pasłęckiej fary. Mieszkańcy naszej części Europy dostrzegają wyraźne nawiązania do palety brzmieniowej wykształconej przez trzy pokolenia organmistrzowskiej rodziny Nitrowskich, działającej w XVII- i XVIII-wiecznym Gdańsku, ale pochodzącej przecież z południa I Rzeczpospolitej. Widzą też analogie względem imponujących, dolnośląskich dzieł wykształconego pod okiem Schnitgera znakomitego Johanna Michaela Rödera (ok. 1680-1748), który – podobnie jak Hildebrandt – instalował w swych instrumentach ruchome figury, mechanizmy transponujące i był budowniczym carillonów. Wielokrotnie przekonaliśmy się, że pasłęcki Hildebrandt to doskonałe organy bachowskie, a przecież ich wykonane z tzw. białej blachy trompety muszą kojarzyć nam się też z XVI-wiecznymi organami Sweelincka, XVII-wieczną Francją, XIX-wiecznymi dziełami rodziny Serassich i instrumentami Zachariasza Thayßnera (* przed 1645, † 1705) czy rodziny Donatów. Znawcy Europy Północnej widzą w Pasłęku analogie względem dzieł jednego z największych mistrzów barokowej Szwecji, Johana Niclasa Cahmana (* ok. 1680, † 1737) i późniejszych szwedzkich organmistrzów, u których praktykował uczeń Hildebrandta Christoph Heinrich Obuch (1713-1787) oraz gdańszczanin Johann Friedrich Rohde (1725-1770).
Mamy w Pasłęku z jednej strony brzmienia wprost barokowe, są tu jednak też rejestry zapowiadające nie tylko epokę stylu uczuciowego (empfindsamer Stil) drugiej połowy XVIII wieku, ale wręcz wiek XIX. Pełne elegancji drewniane flety, w tym unikatowe głosy przedęte, oraz charakterystyczne rejestry smyczkujące zachęcają do eksperymentowania, które organiści wykorzystywali, interpretując w Pasłęku utwory Mendelssohna, Brahmsa, Distlera czy Heillera.

Johann Sebastian Bach (1685-1750)
Toccata in C BWV 566a
(Krzysztof Urbaniak – organy)
Ten wczesny utwór Bacha, którego wersja istnieje jeszcze w tonacji E-dur, stanowił pretekst do prezentacji kilku wariantów pleno organów pasłęckich: od 8-stopowego z chórem tercjowym, poprzez zestaw na bazie głosu Quintatön 16’, aż po pełne brzmienie ze wspaniałym głosem Trompet 8’ o rezonatorach z tzw. białej blachy. Jak kameleon, różne barwy przybiera brzmienie sekcji pedału, którego głosy językowe Schalmey 4’ i Trompeten Bas 8’ (oba wykonane również z białej blachy) sprawdzają się zarówno w mniejszych zestawach rejestrów, jak i w pleno – w tym wypadku wsparte między innymi typowym dla Hildebrandta głosem Unter Bas 16’ o podwójnych labiach. Wraz z pedałowym rejestrem Fagot 16’ niezbędny bachowski Gravität zapewnia tworząca efekt głosu 32’ Quïnta 10⅔’ o wąskiej menzurze i wysokich wycięciach. Jako intrygujące ćwiczenie intelektualne, słuchając bachowskiej toccaty na organach w Pasłęku Słuchacz może wyobrazić sobie dzieła, jakie Bach wykonywałby na gdańskich organach, gdy faktycznie otrzymał był w Gdańsku posadę, o którą pytał listownie swojego kolegę w 1730 roku.

Johann Sebastian Bach (1685-1750)
Wenn wir in höchsten Nöten sein BWV 641
(Paweł Urbanek – organy)
Głównym aktorem tego pełnego melancholii utworu jest Vox humana 8’, za którą kryje się niezwykła historia. Głos ten został zrekonstruowany przez Kristiana Wegscheidera
na podstawie analizy fotogrametrycznej jedynej zachowanej fotografii Vox humany zbudowanej przez Hildebrandta w latach 1746-1747 dla nieistniejących już organów kościoła św. Barbary w Gdańsku. Piszczałki tamtejszego 38-głosowego instrumentu zostały wprawdzie na czas zabezpieczone podczas II wojny światowej, ale uległy rozproszeniu po 1945 roku. Jak się okazało, konstrukcja i menzuracja Vox humany u św. Barbary w Gdańsku była typowa dla kręgu Arpa Schnitgera, co miało swoje następstwa dla odtworzenia rynienek dla tego rejestru w Pasłęku. Na nagraniu, w pedale miękką linię basu tworzą otwarty Unter Bas 16’ oraz wyjątkowy, dębowy, cienkościenny Ho[l]flöte 8’, podczas gdy głosy towarzyszące prowadzone są na śpiewnych fletach sekcji Hauptwerku.

Matthias Weckmann (ca. 1619-1674)
Magnificat secundi toni
(Karol Szutka – organy)
Choć śmierć Weckmanna i ukończenie budowy organów w Pasłęku dzieli 45 lat, Magnificat hamburskiego kompozytora świetnie pasuje do brzmienia organów Hildebrandta. Sam Weckmann być może słyszał o niektórych gdańskich organach od swojego kolegi Christopha Bernharda (* ok. 1628, † 1692), wykształconego w Gdańsku pod okiem Balthasara Erbena (1626-1686) i Paula Sieferta (1586-1666). Pełne majestatu pleno manuału organów pasłęckich nie zakłóca klarowności dwugłosu prowadzonego w pedale w pierwszym wersie utworu. Zrekonstruowany na podstawie fotografii z kościoła św. Barbary w Gdańsku oraz szwedzkich XVIII-wiecznych analogii rejestr Kurzflöte 8’ brzmi w głosach towarzyszących diminuowanej partii solowej w wersie drugim. W wersie trzecim prospektowy Principal 8’ – dobarwiony nosowo brzmiącym Quintatön 8’ – tworzy niejako tło, z którego wyłania się cantus firmus zrealizowany na parze wspaniałych pedałowych języków 8’ i 4’, ostatnich istniejących jeszcze oryginalnych egzemplarzach z XVIII-wiecznej szkoły gdańskiej. Wers czwarty to już pełne brzmienie instrumentu ze zwielokrotnionymi głosami 8’ i 16’, ale bez chórów tercjowych.

Johann Adam Reincken (1643-1722)
Toccata in G
(Krzysztof Urbaniak – organy)
Toccata zmarłego 300 lat temu hamburskiego organisty, admiratora kunsztu młodego Jana Sebastiana Bacha, zdradza już od pierwszych dźwięków charakterystyczny, osobisty styl kompozytorskiej wypowiedzi Reinckena. Jego język muzyczny jest elegancki, pełen nieoczekiwanych zwrotów, interakcja ze słuchaczem głęboko inteligentna i błyskotliwa. Skrajne ogniwa utworu brzmią w Pasłęku na częściowo zrekonstruowanych pryncypałach 8’
i 4’ sekcji Hauptwerku. Fugi zaś – kolejno – na świetnie zachowanym prospektowym głosie Principal 4’ oraz na zestawie 8’, 4’, 2’ sekcji Oberwerku. Jakby zamyślone w swojej ekspresji segmenty łącznikowe wykonane są na poetycko brzmiących, w pełni oryginalnych, dębowych rejestrach Flöte douce Gd. 8’ i Gedacktflöte 8’, a powstałe w procesie kalikowania fluktuacje powietrza – wyraźnie słyszalne na nagraniu – pozostawione przez nas jako efekt specjalny.

Nicolaus Bruhns (1665-1697)
Praeludium in G
(Kinga Tomczak – organy)
Pełne młodzieńczego wigoru preludium przedwcześnie zmarłego Bruhnsa bardzo dobrze pasuje do barwy organów Hildebrandta i pozwala między innymi na prezentację potencjału imponującej sekcji pedałowej instrumentu. W pierwszej fudze wykorzystany jest zrekonstruowany na podstawie fotografii organów z kościoła św. Barbary w Gdańsku, niezwykle wszechstronny w swoim zastosowaniu rejestr Schalmose 8’ – o oktawę wyższy wariant tamtejszego głosu Dulcian 16’. W jednym z łączników wyeksponowany jest rejestr Viol di Gamba 8’, istniejący niemal we wszystkich gdańskich barokowych instrumentach i odtworzony w Pasłęku na podstawie zachowanych analogii w innych organach z kręgu Hildebrandta.

Johann Sebastian Bach (1685-1750)
In dir ist Freude WV 615
(Paweł Urbanek – organy)
Wykorzystane w tym preludium chorałowym dwie registracje pleno – w sekcji Hauptwerku
i w sekcji pedału – oparte zostały nie tylko na solidnej podstawie rejestrów labialnych 16’ i 8’, ale też na głosach językowych. Imponująca skłonność manuałowego głosu Trompet 8’ do wchodzenia w pełną stopliwości brzmieniowej interakcję z każdym w zasadzie innym rejestrem organów, tak wyraźną w Pasłęku, Jan Janca (* 1933) – sławny badacz gdańskich organów – określał jako goldener Schmelz. Instrument Hildebrandta umożliwił interpretatorowi bachowskiego chorału niejako żonglowanie brzmieniem manuału i pedału, których partie – szczególnie w figuracjach – w pewien sposób wymieniają się rolami, a w wymianie tej jedynym ograniczeniem jest inwencja kompozytora, nie zaś techniczne i barwowe możliwości organów.

Heinrich Scheidemann (1595-1663)
Alleluja, Laudem dicite Deo nostro WV 45
(intawolacja motetu Hansa Leo Hasslera intabulation of a motet by Hans Leo Hassler)
(Łukasz Różyło – organy)
Nie wiadomo, czy muzyka Scheidemanna, która – być może za pośrednictwem któregoś z gdańskich organistów – znalazła się wraz z dziełami innych północnoniemieckich organistów protestanckich w Tabulaturze Pelplińskiej i niewątpliwie wykonywana była na zbudowanych w 1679 roku organach ówczesnego cysterskiego kościoła klasztornego w Pelplinie, dotarła w XVII także do Pasłęka. Funkcjonowała ona jednak na pewno w repertuarze regionu. W Pasłęku do wykonania głosu solowego w scheidemannowskiej intawolacji wybraliśmy Trompet 8’ sekcji Hauptwerku, który we wszystkich rejonach klawiatury posiada charakterystyczne, jasne i okrągłe zarazem, brzmienie. Jego szybkie zadęcie i błyskotliwość tonu pozwalają na satysfakcjonującą realizację wirtuozowskich figuracji, tak typowych dla dzieł Scheidemanna. Głosy towarzyszące zdominowane są brzmieniem rejestrów 4’ sekcji Oberwerku, która w Pasłęku – poprzez swoją lokalizację – posiada szczególnie korzystny rezonans.

Johann Sebastian Bach (1685-1750)
– Toccata, adagio i fuga C-dur BWV 564
(Krzysztof Urbaniak – organy)
To sztandarowe dzieło Bacha pozwala na intrygującą prezentację „konkurujących” ze sobą połówek organów Hildebrandta – architektonicznie identycznych, ale brzmieniowo różnych zespołów piszczałek umieszczonych w szafie manuałowej i w szafie pedałowej. Zrealizowana przez Hildebrandta w Pasłęku idea pedału to w zasadzie pełna emancypacja tej sekcji, która nie znajduje się tu w stosowanych tak często na północy Europy wieżach pedałowych, ale stanowi niejako drugie, niezależne organy! Środkową część utworu wykorzystaliśmy jako okazję do prezentacji potencjału głosu Quintatön 8’, który – po połączeniu z rejestrami fletowymi 8’ i 4’ – daje w Pasłęku wrażenie użycia głosu Nasat 2⅔’.

Strojenie głosów językowych: Krzysztof Urbaniak
Kalikanci: Łukasz Różyło, Karol Szutka, Kinga Tomczak, Paweł Urbanek, Krzysztof Urbaniak

Krzysztof Urbaniak – organy

Jest absolwentem warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w klasie organów prof. Józefa Serafina oraz w klasie klawesynu prof. Leszka Kędrackiego. Ukończył także Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie w klasie organów prof. Ludgera Lohmanna oraz w klasie klawesynu prof. Jörga Halubka (Künstlerische Ausbildung i Konzertexamen). Stopień doktora zdobył w 2012 r. na Akademii Muzycznej w Krakowie. W 2016 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na Akademii Muzycznej w Łodzi.

Krzysztof Urbaniak jest profesorem organów w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Wykłada także w Katedrze Organów Akademii Muzycznej w Krakowie.

Zdobył liczne nagrody na międzynarodowych konkursach organowych, były to między innymi:
I nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Arpa Schnitgera (Brema/Cappel/Altenbruch/ Lüdingworth, 2010),
I nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Willema Hermansa (Pistoia/Larciano, 2009),
II nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Franza Schmidta (Kitzbühel/Hopfgarten, 2006),
II nagroda – Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Petra Ebena (Opava, 2004),
I nagroda – V Konkurs Polskiej Muzyki Organowej (Legnica, 2002).

Krzysztof Urbaniak otrzymał także stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2016), nagrodę Marszałka Województwa Łódzkiego w kategorii „Osobowość” (2014), nagrodę JM Rektora Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi „za wybitną działalność na rzecz rozwoju potencjału naukowego Wydziału Fortepianu, Organów, Klawesynu i Instrumentów Dawnych” (2014), nagrodę Konferencji Rektorów Łódzkiego Oddziału Polskiej Akademii Nauk (2013), stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnego młodego naukowca (2011), nagrodę „Łódzkie Eureka” (2011), stypendium „Młoda Polska“ (2009), stypendium fundacji Cusanuswerk dla studentów niemieckich uczelni (2008), fellowship Keimyung University w Korei (2006) oraz stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006, 2005).

Juror konkursów organowych, m.in. we Freibergu (Internationaler Gottfried-Silbermann-Wettbewerb, 2017), w Alkmaar (International Schnitger Organ Competition, 2015, 2019), w Lubece (Internationaler Buxtehude Wettbewerb, 2022) i w Gdańsku (Międzynarodowy Konkurs Organowy im. Jana Pieterszoona Sweelincka, 2021). Jako pedagog regularnie prowadzi kursy na historycznych organach (m.in. akademie organowe w Stralsundzie, Pasłęku, Gottorf, Alkmaar).

Koncertował na kilku kontynentach. Ma na swoim koncie publikacje solowych płyt CD dla wydawnictw niemieckich. Jego płyty dla wydawnictwa Paschen Records („Danziger Barock” z 2014 r. nagrana na organach Hildebrandta w Pasłęku oraz „Retrospection” z 2015 r. nagrana na renesansowych organach kaplicy zamku Sønderborg w Danii) zebrały bardzo dobre międzynarodowe recenzje. Nagranie dla Querstand Verlag – Johann-Ernst-Hähnel-Orgel Krippehna (2019) było nonimowane do prestiżowej Preis der Deutschen Schallplattenkritik. Dla niderlandzkiej wytwórni DVH, wraz z Pieterem van Dijkiem nagrał dwupłytowy album – Sweelinck 400 years between West and East (2021).

W sezonach 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016 pełnił funkcję artysty-rezydenta Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina, zaś od 2017 jest kuratorem organów łódzkiej Filharmonii.

Urbaniak jest rzeczoznawcą do spraw zabytkowych organów przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej. Jest członkiem stowarzyszeń Baltisches Orgel Centrum e.V. (Stralsund) oraz Stowarzyszenia na Rzecz Historycznych Organów Hansa Hummla (Olkusz). Pełni funkcję eksperta ds. organów Komisji Muzyki Kościelnej Diecezji Elbląskiej.

Jako ekspert organowy konsultował znaczące polskie projekty konserwacji organów, m.in. konserwację i rekonstrukcję zbudowanych w latach 1717-1719 organów Andreasa Hildebrandta w Pasłęku ukończoną w 2013 r. oraz w latach 2015-2018 konserwację organów z lat 1611-1633 w Olkuszu autorstwa Hansa Hummla i Jerzego Nitrowskiego.

Konsultował ponadto projekty budowy nowych instrumentów, m.in. organów barokowych Filharmonii Łódzkiej (2014), organów symfonicznych Filharmonii Łódzkiej (2015) oraz organów w stylu gdańskiego baroku dla Akademii Muzycznej w Łodzi (2019).

Krzysztof Urbaniak jest autorem publikacji poświęconych budownictwu organowemu oraz aspektom wykonawczym muzyki organowej (ponad 20 pozycji bibliograficznych).

Jest założycielem i dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Pasłęku, jest ponadto dyrektorem artystycznym Dni Muzyki Organowej i Kameralnej w Olkuszu.

Kinga Tomczak
jest absolwentką Szkoły Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Gdańsku-Wrzeszczu, gdzie realizowała naukę w klasie organów mgr. Błażeja Musiałczyka, a także dodatkowo w klasie klawesynu prof. Małgorzaty Skotnickiej. Obecnie jest studentką drugiego roku Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, gdzie uczy się w klasie organów dr. hab. Krzysztofa Urbaniaka, prof. AM, któremu asystował mgr Łukasz Mosur, a aktualnie asystuje mgr Krzysztof Musiał. Swoje umiejętności doskonaliła na licznych kursach mistrzowskich i wykładach prowadzonych m.in. przez: Wolfganga Zerera, Karola Mossakowskiego, Adama Tańskiego, Daniela Nowaka, Filipa Presseisena, czy Urszulę Bartkiewicz. Brała udział w wielu koncertach organowych w Polsce i za granicą. Jest laureatką I miejsca na XIV Konkursie Młodych Organistów w Białymstoku, IV i III miejsca na VIII i IX Ogólnopolskim Konkursie Organowym w Olsztynie. W 2020 roku została finalistką Międzynarodowego Konkursu Organowego w Rumi.

Łukasz Różyło
ukończył z wyróżnieniem Salezjańską Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną im. ks. Antoniego Chlondowskiego w Lutomiersku (rocznik 2015), a następnie Akademię Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie fortepianu prof. dr. hab. Anny Wesołowskiej-Firlej (2020). Następnie rozpoczął studia w specjalności: organy, w klasie dr. hab. Krzysztofa Urbaniaka, prof. AM. Prowadzi aktywną działalność koncertową, współpracował m.in. z Chórem Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina oraz Chórem SOSM w Lutomiersku. Otrzymał wyróżnienie na VIII Ogólnopolskim Konkursie Organowym im. Bronisława Rutkowskiego (Kraków 2021), był także półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Organowego im. D. Buxtehudego (Lubeka 2022) oraz wraz z Justyną Sołtysik laureatem III nagrody Ogólnopolskiego Konkursu Organy – partner w kameralistyce (Łódź 2022).

Karol Szutka
w 2018 roku ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną II stopnia im. A. Malawskiego w Przemyślu w klasie organów dr. Daniela Prajznera. Obecnie jest studentem Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie organów dr. hab. Krzysztofa Urbaniaka, prof. AM. Zdobył I nagrodę na Konkursie Organowym im. Andreasa Hildebrandta w Pasłęku (2021). W roku akademickim 2021/22 odbył roczne studia w ramach stypendium Erasmus, w Musikhochschule Luebeck,w klasie organów prof. Arvida Gasta. Karol Szutka brał udział w kursach mistrzowskich i sesjach naukowych prowadzonych przez takich pedagogów jak: Harald Vogel, Jeremy Joseph, Christopher Stembridge, Daniel Roth, Erwan le Prado, Martin Rost i Leon Berben.

Paweł Urbanek
jest studentem Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie fortepianu dr. hab. Wojciecha Kubicy, prof. AM. Dodatkowo od 6 lat uczy się gry na organach w klasie dr. hab. Krzysztofa Urbaniaka prof. AM w ramach Młodzieżowej Akademii Muzyki. Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną I i II st. Im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi z wyróżnieniem w klasie fortepianu mgr. Elżbiety Makowskiej. Jest także laureatem konkursów takich jak: IV Międzynarodowy Konkurs Młodzieżowych Zespołów Kameralnych w Wilnie, gdzie wraz ze skrzypkiem Franciszkiem Wachowiczem uzyskał III miejsce oraz nagrodę za najlepsze wykonanie utworu klasycznego. Ponadto uzyskał wyróżnienie na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Trzcianie oraz na II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Chopin Plus” w Krakowie. Paweł bierze również czynny udział w koncertach zarówno na fortepianie jak i na organach.

Tracklista:
1. Johann Sebastian Bach
Toccata in C BWV 566a
(Krzysztof Urbaniak – organy)

2. Johann Sebastian Bach
Wenn wir in höchsten Nöten sein BWV 641
(Paweł Urbanek – organy)

3. Matthias Weckmann
Magnificat secundi toni
(Karol Szutka – organy)

4. Johann Adam Reincken
Toccata in G
(Krzysztof Urbaniak – organy)

5. Nicolaus Bruhns
Praeludium in G
(Kinga Tomczak – organy)

6. Johann Sebastian Bach
In dir ist Freude WV 615
(Paweł Urbanek – organy)

7. Heinrich Scheidemann
Alleluja, Laudem dicite Deo nostro WV 45
(intawolacja motetu Hansa Leo Hasslera intabulation of a motet by Hans Leo Hassler)
(Łukasz Różyło – organy)

8. Johann Sebastian Bach
Toccata, adagio i fuga C-dur BWV 564
(Krzysztof Urbaniak – organy)

Total Time: 74:11

Projekt współfinansowany z budżetu Gminy Pasłęk,
Starostwa Powiatowego w Elblągu oraz
Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Nagrań dokonano w kościele pw. Św. Bartłomieja w Pasłęku w dniach 12-13 września 2022 roku.
Organy wybudowane przez Andreasa Hildebrandta
Reżyseria dźwięku, edycja i mastering: Jakub Garbacz
przygotowanie organów: Krzysztof Urbaniak
Tłumaczenie na j. angielski: Elżbieta Fesnak-Przybylska
Projekt graficzny: Agata Knajdek
Fotografie: Sebastian Paschen
Producent: Krzysztof Urbaniak
Wydawca: Ars Sonora Studio (2022)



Może spodoba się również…