Polska Muzyka Organowa XX wieku – Paweł Wróbel

Walerian Styś – organista, dyrygent, kompozytor.
Urodził się 1 grudnia 1885 r. we wsi Husów, zmarł 9 kwietnia 1936 r. w Inowrocławiu. Już jako 17-letni młodzieniec otrzymał posadę organisty u ojców karmelitów we Lwowie. Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył Konserwatorium Muzyczne. Podczas studiów słynne były jego koncerty organowe w Kościele Mariackim, podczas których wykonywał także własne utwory. W latach 1909-1911 pełnił funkcję korepetytora opery przy Teatrze Polskim w Poznaniu. W 1924 r. przybył do Inowrocławia i objął kierownictwo chóru przy Kościele Serca Jezusowego, który przekształcił w Polskie Towarzystwo Śpiewacze „Dźwięk”. Od 1926 r. prowadził również chór męski Towarzystwa Śpiewaczego „Echo”. W 1933 r. przyznano mu odznaczenie honorowe Zjednoczonych Polskich Związków Muzycznych i Śpiewaczych w Warszawie.

Bolesław Wallek-Walewski – kompozytor, dyrygent i pedagog.
Urodził się 23 stycznia 1885 r. we Lwowie, zmarł 9 kwietnia 1944 r. w Krakowie. Studiował: od 1894 r. w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie grę na fortepianie u W. Maliszowej i W. Zellinger oraz teorię muzyki i kompozycję u S. Niewiadomskiego, a od 1900 r. w Konserwatorium Muzycznym w Krakowie, harmonię i kontrapunkt u W. Żeleńskiego, grę na fortepianie u W. Barabasza oraz śpiew u J. Marso, a w latach 1906-1907 muzykologię w Lipsku u H. Riemanna i A. Prüfera. W 1915 r. założył Krakowskie Towarzystwo Operowe. W latach 1917-1919 był dyrygentem w Teatrze Wielkim w Warszawie, a następnie od roku 1925 dyrygentem artystycznym Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. W latach 1919-1938 był kierownikiem artystycznym Krakowskiego Towarzystwa Śpiewaczego „Echo”. Wykładał teorię muzyki oraz kompozycję w Konserwatorium Muzycznym w Krakowie. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1929 r.).

Franciszek Przystał – organista, kompozytor i dyrygent.
Urodził się 5 października 1884 r. w Tłuczani koło Wadowic, zmarł 1 lutego 1962 r. w Krakowie. Ukończył Konserwatorium Muzyczne w Krakowie. Z chwilą wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii austriackiej. W 1915 r. dostał się do niewoli rosyjskiej i został wywieziony na Sybir, gdzie przebywał 3 lata. W tym czasie, dzięki pomocy potomków dawnych zesłańców, mógł zająć się muzyką, udzielał lekcji fortepianu oraz prowadził orkiestrę smyczkową. W 1918 r. został wywieziony do Władywostoku, a po zakończeniu I wojny światowej, po rocznym rejsie dookoła Azji, dotarł do Polski. W 1924 r. dostał posadę organisty w krakowskim Kościele św. Floriana. Był członkiem komisji kwalifikacyjnej organistów, a także prezesem związku zawodowego organistów. Uczył również w Przemyskiej Szkole Organistowskiej. Konsultant muzyczny w Fabryce Organów Braci Biernackich w Krakowie. Autor wielu utworów organowych i wokalnych, które w większości zostały wydane w USA. W 1938 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Kazimierz Garbusiński – kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego.
Urodził się 25 lutego 1883 r. w Opatowcu, zmarł 28 czerwca 1945 r. w Krakowie. W latach 1904- 1908 uczęszczał do klasy organowej Konserwatorium Muzycznego w Krakowie, uzyskując dyplom konserwatorium z wynikiem celującym. Uczył się także kompozycji u W. Żeleńskiego oraz pobierał lekcje kontrapunktu u F. Nowowiejskiego. W 1915 r. został organistą Kolegiaty św. Anny w Krakowie i założycielem i dyrektorem chórów „Echo” i „Hasło”. W 1928 r. otrzymał stanowisko profesora gry organowej, solfeżu i śpiewu chóralnego Konserwatorium Muzycznego w Krakowie. Następnie w 1929 r., został członkiem zarządu Związku Chórów Kościelnych Archidiecezji Krakowskiej, nad którym protektorat sprawował ówczesny metropolita krakowski ks. kard. A.S. Sapieha. Jego twórczość kompozytorska jest stawiana na równi z dziełami takich twórców, jak: Maszyński, Niewiadomski, Wallek Walewski, ks. Gieburowski. Przez krytyka muzycznego J. Maklakiewicza został określony następującymi słowami: „Garbusińskiego można zaliczyć do plejady chlubnych pionierów, upowszechniających szeroko naszą muzykę”.

Paweł Wróbel – pedagog, koncertujący organista i animator życia muzycznego.
Studiował pod kierunkiem prof. Andrzeja Chorosińskiego na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, prof. Jona Laukvika w Hochschule für Musik w Stuttgarcie (Niemcy) oraz prof. Gunthera Rosta na Universität für Musik w Grazu (Austria). Stypendysta Keimyung Research Foundation Uniwersytetu w Daegu (Korea Południowa) w 2007 roku. W roku 2012 uzyskał stopień doktora sztuki muzycznej w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu, a w roku 2019 stopień doktora habilitowanego w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku.
Otrzymał nagrody podczas międzynarodowych konkursów organowych w Poznaniu (2005), Gdańsku (2006), Zurychu (2011), Miami (2012).
Brał udział w sesjach i kursach mistrzowskich z zakresu gry organowej, prowadzonych przez Ludgera Lohmanna, Bernharda Haasa, Gerharda Weinbergera, Wolfganga Zerera, Martina Sandera, Christopha Krummachera.
Jest autorem transkrypcji na organy, utworów klawesynowych, fortepianowych i orkiestrowych J.S. Bacha, F. Chopina, P. Czajkowskiego, G. Fauré, F. Liszta, S. Prokofiewa, S. Rachmaninowa, J. Sibeliusa oraz I. Strawińskiego. Jego autorskie transkrypcje organowe Funérailles S. 173/7 (2010), Walca zapomnianego nr 1 S. 215 (2017), Sonaty fortepianowej h-moll S. 178 (2019) F. Liszta oraz Après un rêve (2018) G. Fauré i Tańca wieszczki cukrowej (2018) z baletu Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego ukazały się drukiem w wydawnictwie Polihymnia w Lublinie.
Paweł Wróbel ma w swym repertuarze komplet dzieł organowych J. Brahmsa, N. Bruhnsa, C. Francka, R. Schumanna oraz wszystkie sonaty organowe A.G. Rittera.
Artysta w ramach swej działalności koncertowej występował w Anglii, Danii, Austrii, Słowacji, Czechach, Niemczech, Rosji, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych oraz Polsce, jest członkiem międzynarodowego stowarzyszenia organistów American Guild of Organists w Nowym Jorku.
W roku 2019 na organach Bazyliki Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach Paweł Wróbel dokonał nagrania utworów organowych polskiego kompozytora Aleksandra Karczyńskiego – płyta, wydana przez wydawnictwo Ars Sonora z Łodzi, stanowi pierwszą rejestrację fonograficzną tychże utworów. Natomiast publikacja nutowa zawierająca wydane pod jego edycją 3 Preludia i fugi op. 5 Aleksandra Karczyńskiego, które zostały opublikowane w wydawnictwie Polihymnia w Lublinie, jest pierwszym wydaniem nutowym tychże kompozycji na podstawie rękopisu znajdującego się w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Paweł Wróbel – razem z Ks. Michałem Olejarczykiem – pełni funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Bazylice Katedralnej w Kielcach; brał także udział w projekcie przebudowy katedralnych organów (Bracia Rieger, 1912) przez firmę organmistrzowską „Zych” z Wołomina, oraz dokonał nagrania płyty, wydanej przez wydawnictwo „Jedność” z Kielc.
Wykładowca w Diecezjalnym Studium Organistowskim oraz Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Ludomira Różyckiego w Kielcach, a także w Uniwersytecie im. Jana Długosza w Częstochowie. W roku 2022 otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie, w ramach którego realizuje projekt „Zapomniana polska muzyka organowa kompozytorów XX w.”, na który składa się; publikacja nutowa 5 Fug op. 35 Aleksandra Karczyńskiego opublikowana w wyd. Polihymnia w Lublinie, a także nagranie, zawierające utwory następujących kompozytorów: Walerian Styś, Franciszek Przystał, Bolesław Wallek Walewski, Kazimierz Garbusiński.